ആദ്യമേ പറഞ്ഞതാണ്
നിന്റെ
സ്നേഹം
പരിഗണന
കരുതൽ
എല്ലാം എന്നെ
വല്ലാതെ ഭ്രമിപ്പിക്കുമെന്ന്

നീ ആരുമായിരുനില്ല
എന്നിട്ടും
വഴിത്തിരുവുകളിൽ ഒറ്റപെട്ടലയുമ്പോൾ
നീട്ടിയ കയ്യിൽ പിടിച്ചത്
ജന്മാന്തര ബന്ധമാവുമെന്ന്
കരുതിയത് കൊണ്ട് മാത്രമാണ്

എവിടെയാണ്‌
നമുക്ക് നമ്മെ നഷ്ടപെട്ടത്
ഇപ്പോൾ
നിന്റെ ഓര്‍മ്മകളത്രയും
നെഞ്ച് കീറിയ വേദനയില്‍
ഒഴുകി ഇറങ്ങുന്നത്
എന്‍റെ കണ്ണുകളിലുടെയാണ്

എന്റെ വാക്കുകൾക്കു നേരെ
നി മൌനം കൊണ്ട് വാതിലടക്കുമ്പോൾ
വീണ്ടും ഇരുട്ടിലേക്ക്
തള്ളപെടുന്നു

അറിയുന്നുണ്ട്
നിന്റെ നിശ്വാസങ്ങൾ
എനിക്ക് ചുറ്റും അടർന്ന് വീഴുന്നത്
നിന്റെ ചുണ്ടുകൾ
പിൻകഴുത്തിൽ പതിയുന്നത്

മറ്റാരെക്കാളും
കൂടുതൽ സ്നേഹിച്ചത് കൊണ്ടാവും
നീ നല്കിയ സ്നേഹം
ഇപ്പൊ തോരാമാഴയായി
പെയ്തിറങ്ങുന്നതും

ഇനി ഞാനും നീയും
മാത്രമാകുന്നു
നിന്റെ സ്നേഹത്തിന്റെ
തണുത്ത വിരൽ സ്പർശം
എനിക്കുള്ളതല്ല

നിശബ്ദതയെ
എന്താണ് വിളിക്കുക
സങ്കടമെന്നോ
നിസ്സഹായതയെന്നോ
അതോ
നീയെന്നോ ...?

ഏതു സ്വപ്നത്തിലാണാവോ
നിന്നെ കണ്ടുമുട്ടുക...
അന്ന്
നീയെന്നെ പരിചയമില്ലെന്നു പറഞ്ഞ്‌
തിരിഞ്ഞു നടക്കുമോ ......?
ആര്ക്കറിയാം .

കളഞ്ഞു പോയ കവിത

രാത്രിയില്ലെപ്പോഴോ
പതിവില്ലാത്ത ചില ശീലങ്ങൾ
പോലെ
ഉറക്കം കെടുത്തി
പുതിയൊരു കവിത

അനിഷ്ടം തോന്നിയിട്ടും
കാണിക്കാതെ
അടുക്കി പെറുക്കി വെക്കാൻ
തുടങ്ങിയപ്പോഴേക്കും
പാതി മയക്കത്തിൽ നിന്നുണർന്ന
നിന്റെ ശ്വാസ വേഗങ്ങളിൽ
നിശ്ചലമാകുന്നു

ഒഴുകുന്നിടം
മുഴുവൻ തളിർത്തു പന്തലിച്ച്
സ്പര്ശിക്കുന്നിടമെല്ലാം
നിറയെ പൂക്കൾ വിരിയിച്ച്
ഒരു പൂവിൽനിന്നും
മറ്റേ പൂവിലേക്ക്
നീ പരാഗണം തുടങ്ങിയിരിക്കും

ഒടുവില നിന്നിൽ നിന്നും
എന്നിലേക്ക്‌
തിരിചെത്തുമ്പോഴയിരിക്കും
കവിത കളഞ്ഞു പോയെന്ന
കാര്യം അറിയുന്നത്

THE NEST

See the stretchinin tree

Through the bed room

window

Outside, in the premises

Used to see 

A handsome male

Black and with

Also a female 

Always sharing his body heat

 It was yesterday 

They nested there

So quick 

With leaves fibers and twigs

They are a challenge 

To we who complain

‘no space, suffocating’

 They make us ‘insignificant’

 A small nest

 Cannot move without rubbing

 Can be comfortable

 only brushing beaks

 

ഓരോ രാത്രിയിലും
അർദ്ധമയക്കത്തിൽ
പിറുപ്പിറുത്തിരുന്നത്
നിന്നോടുള്ള സ്നേഹത്തെ കുറിച്ചായിരുന്നു,

ഓരോ മിടിപ്പിലും
ഇരുളിലും വെളിച്ചത്തിലും
തെറ്റിലും ശരിയിലും
നിന്റെ സനിധ്യമറിഞ്ഞു

ആരുമില്ലയ്മയുടെ കൂരിരുട്ടിൽ
ചേർത്ത് പിടിച്ചത്
നീ പകർന്ന
സ്നേഹത്തിന്റെ വെട്ടം മാത്രം

കടപ്പാടുകളുടെ കഥ പറഞ്ഞ്
ബന്ധ ശൂന്യതയുടെ ഇടനാഴികളിൽ
അന്ന്യയായ് തീരുമ്പോഴും
സംസാരിച്ചതും പരിഭവിചതും
നിന്റെ സ്നേഹത്തോട്

പക്ഷെ നീയോ ....

എപ്പോഴും
ഓർമകളിലിങ്ങനെ
അലയാൻ വിട്ട്
മറ്റാരെയോ ഓര്ക്കുന്നു
സ്നേഹിക്കുന്നു

ആശുപത്രിയിൽ നിന്നുനിന്നെ
ഒരുക്കി വിട്ട കാരണം
അവസാനമായ് ഒന്ന് കുളിപ്പിക്കനോ....
ഭസ്മം തൊടുവിക്കാനോ....
എന്തിന്
നിന്റെ മരണത്തിന്റെ പതർച്ചയിൽ
ഒരു ചന്ദനത്തിരിപോലും
പുകക്കാൻ മറന്നു പോയി

സ്വയം തിരഞ്ഞെടുത്ത യാത്രയിലേക്ക്
ഒരോകാലെടുത്തുവെക്കുമ്പോഴും
എന്തായിരുന്നു മനസ്സിൽ
ഒരു കൂമന്റെ മൂളലോ
നായയുടെ ഓരിയിടലോ
എന്തിനു ഒരു ഇലയനക്കകമൊ
നിന്നിൽ ഭയപ്പെടുത്തുമായിരുനില്ലേ....

ഓർമകളിലൂടെ ഒരോട്ടം നടത്തിയില്ലേ
ഭാര്യക്ക്‌ മക്കൾക്ക്‌ പകർന്ന...
സന്തോഷം സങ്കടം പങ്കുവെച്ച സ്വപ്നം....
പിടയുന്ന നെഞ്ചില്‍
മുഖം ചേര്‍ത്തമര്‍ത്തിയാൽ
തീരുമായിരുന്നില്ലേ ഹൃദയവ്യഥകള്‍..

തിരുമാനമെടുത്ത ഓരോ നിമിഷവും
അപമാനത്തിന്റെ നെരിപ്പോടിലെരിഞ്ഞ
പൊടിഞ്ഞു പൊടിഞ്ഞു
നീറി മരിക്കുകയായിരുന്നില്ലേ....
എല്ലാ സങ്കടങ്ങളും
ഒരുമിച്ചു തീർക്കാനൊരുങ്ങുമ്പോൾ
പുറത്തു നിലാവ് തേങ്ങി കരഞ്ഞിട്ടുണ്ടാവും
നക്ഷത്രങ്ങള്‍ കണ്ണടച്ചിരിക്കാം....
മരണത്തിൽ പോലും
മാഞ്ഞു പോയിരുന്നില്ല
നിന്റെ മുഖത്തെ പുച്ഛഭാവം

നീ ബാക്കി വെച്ചത്
കണ്ണടച്ചാൽ പേടിപെടുത്തുന്ന
ദുരന്തസ്വപ്നങ്ങളും
ദുഃഖപര്യവസായിയായ
അനന്തതയും മാത്രം
നെഞ്ചില്‍ പിടയുന്ന
ഓര്മകളും നൊമ്പരങ്ങളും
ആത്മാവിലേക്കൊതുക്കി
അലയടങ്ങാത്ത കടലുപോലെ