എല്ലാം കേട്ട് 
തനിച്ചാക്കി പോകുന്ന സുഹൃത്തിനെയല്ല
ഞാൻ നിന്നിൽ തിരഞ്ഞത് 
സുരക്ഷ 
സ്നേഹം
കരുതൽ
എല്ലാം ചേർന്ന
പേര് ചൊല്ലി വിളിക്കാനാവാത്ത
ഒരു തണൽ മരത്തെയാണ്

ഒരു തൂവലിന്റെ
ലാഘവത്തൊടെ പോലും 
മനസ്സിനെ
പറത്തിവിടാനാവത്ത
എന്നെ നോക്കി 
പരിഹസിച്ചു ചിരിച്ച്
ഒറ്റയ്ക്കും കൂട്ടായും
നൃത്തം ചെയ്യുന്നു
അപ്പൂപ്പൻ താടികൾ .......

നക്ഷത്രങ്ങൾ
കണ്ണുകൾ
ചിമ്മിയും തുറന്നും
നീ ചേർന്നിരുന്ന
നിമിഷങ്ങളെല്ലാം
ഉമ്മകളായ്
എന്നിലേക്ക്
അടർത്തിയിടുന്നുണ്ട്

ഇപ്പോഴാണ്‌
നിന്നെ
ഒരു വിരലടയാളം
പോലുമില്ലാതെ
സ്പര്ശിക്കാനവുന്നത്..

ഒരു ക്ലാസ്സിൽ പോലും ഞാനവനെപഠിപ്പിച്ചിട്ടില്ലാഞ്ഞിട്ടും
അവനെന്നെ ടീച്ചർ എന്നാണ് വിളിച്ചിരുന്നത്‌. ഇങ്ങനെ വിളിക്കുന്നതിന്റെ സുഖമില്ലായ്മയെ കുറിച്ച് ഞാനവനോട് പലപ്പോഴായി പറഞ്ഞുകൊണ്ടേ ഇരുന്നു. കേട്ട് മടുത്തതുകൊണ്ടോ , ഇനി പറയാതിരിക്കാൻ വേണ്ടിയോ ആവാം അവൻ പറഞ്ഞു. ടീച്ചറുടെ ജീവിതത്തിൽ നിന്നാണ് ഞാൻ ചിലത് കണ്ടു പഠിച്ചത്, അത്പഠിക്കാൻ ഒരിക്കലും ക്ലാസ് മുറിയിൽ ഇരിക്കേണ്ടാതില്ലല്ലോ എന്ന്. അത് കേട്ടപ്പോൾ അതുവരെ തോനാത്തൊരു ബഹുമാനം അവനോടു തോന്നി തുടങ്ങി

വളരെ യാദൃച്ഛികമായിട്ടായിരുന്നു അവനെ പരിചയപെട്ടത് . പ്ലസ്‌ടു പരീക്ഷ എഴുതി റിസൾട്ട്‌ കാത്തിരിക്കുന്ന സമയത്തായിരുന്നു ആദ്യമായി കണ്ടത് . വളരെ കുറച്ചു മാത്രം സംസാരിക്കുന്ന, എപ്പോഴും ചിരി വിരിയുന്ന ഒരു മുഖം. തിരക്കുകൾക്കിടയിൽ ഒരു ഹായ്, ബൈ ബന്ധത്തിനകത്ത് അത് ഒതുങ്ങി പോയി. അല്ലെങ്കിൽ തന്നെ ആ സൗഹൃദത്തെ നിലനിർത്താൻമാത്രം പരിചയമൊന്നും ഞങ്ങൾക്കിടയിലും ഉണ്ടായിരുന്നുമില്ല. പിന്നെ കുറെ കാലങ്ങൾക്കു ശേഷമാണ് വളരെ അപ്രതീക്ഷിതമായി വീണ്ടും കണ്ടു മുട്ടിയത്. അവനന്ന് രാജ്യം കാക്കുന്ന ധീരജവാനായി മാറിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു.

ചിന്തയിലും സ്വഭാവത്തിലും പെരുമാറ്റത്തിലും ആദര്‍ശത്തിലും ലക്ഷ്യത്തിലും വ്യത്യസ്തചിന്താഗതിക്കാരായിരുന്നു ഞങ്ങൾ. എന്നിട്ടും എന്തോ ഒട്ടും ബോധപൂർവമല്ലാതെ ആ സൗഹൃദം വളർന്നു, പടരുന്നുണ്ടിപ്പോഴും

ഏതു സങ്കടത്തിലും സന്തോഷത്തിലും, കൂടെ പിറക്കാതിരുന്നിട്ടും കൂടെ പിറപ്പായി മാറിയവനെ.....,
ഒരു കാലവും നമ്മൾ ഒരുമിച്ചു പങ്കു വെച്ചില്ലെങ്കിലും അറിയാതെ ഒരു ആത്മബന്ധത്തിന്റെ നൂലിഴ നമ്മളെ ചേർത്ത് വെക്കുന്നുണ്ട്‌.

സത്യം അനിയാ ഇപ്പോൾ ഞാനറിയാറുണ്ട്‌
രക്തബന്ധങ്ങളേക്കൾ എത്രയോ ആഴമുണ്ട് നമ്മുക്കിടയിലെ ഹൃദയബന്ധത്തിന്.

സ്നേഹം

എന്താണ് സ്നേഹം ? 
എത്ര ആവര്‍ത്തി സ്വയം ചോദിച്ചു, എത്ര എത്ര ഉത്തരങ്ങളാണ് മനസ്സിൽ വന്നു ചേർന്നത്. അടുപ്പം തോന്നിയ ചിലരോടൊക്കെ പലപ്പോഴായി ചോദിച്ചിട്ടുണ്ട്. സ്നേഹമെന്നാല്‍ നിങ്ങള്ക്കൊക്കെ എന്താണെന്നും,ആരോടാണ് ഏറെ സ്നേഹമെന്നും.
മനസ്സ് നിറയുന്ന ഒരുതരം....., 
ഇനിയൊരിക്കലും ഇതേ ചോദ്യം ആവര്‍ത്തിക്കാതെ ഇരിക്കുവാന്‍ മാത്രം സംതൃപ്തി നല്‍കിയ ഒന്നും ഉണ്ടായില്ല.... ഒന്നും

അകലം

അടുത്തെങ്കിലും
കാതങ്ങളുടെ അകലം തീര്‍ത്ത്
അകറ്റി നിര്‍ത്തേണ്ടി വരുന്നതിന്റെ
അടങ്ങാത്ത നൊമ്പരമുണ്ട് ചില പ്രണയങ്ങൾക്ക് ...

ആദ്യമേ പറഞ്ഞതാണ്
നിന്റെ
സ്നേഹം
പരിഗണന
കരുതൽ
എല്ലാം എന്നെ
വല്ലാതെ ഭ്രമിപ്പിക്കുമെന്ന്

നീ ആരുമായിരുനില്ല
എന്നിട്ടും
വഴിത്തിരുവുകളിൽ ഒറ്റപെട്ടലയുമ്പോൾ
നീട്ടിയ കയ്യിൽ പിടിച്ചത്
ജന്മാന്തര ബന്ധമാവുമെന്ന്
കരുതിയത് കൊണ്ട് മാത്രമാണ്

എവിടെയാണ്‌
നമുക്ക് നമ്മെ നഷ്ടപെട്ടത്
ഇപ്പോൾ
നിന്റെ ഓര്‍മ്മകളത്രയും
നെഞ്ച് കീറിയ വേദനയില്‍
ഒഴുകി ഇറങ്ങുന്നത്
എന്‍റെ കണ്ണുകളിലുടെയാണ്

എന്റെ വാക്കുകൾക്കു നേരെ
നി മൌനം കൊണ്ട് വാതിലടക്കുമ്പോൾ
വീണ്ടും ഇരുട്ടിലേക്ക്
തള്ളപെടുന്നു

അറിയുന്നുണ്ട്
നിന്റെ നിശ്വാസങ്ങൾ
എനിക്ക് ചുറ്റും അടർന്ന് വീഴുന്നത്
നിന്റെ ചുണ്ടുകൾ
പിൻകഴുത്തിൽ പതിയുന്നത്

മറ്റാരെക്കാളും
കൂടുതൽ സ്നേഹിച്ചത് കൊണ്ടാവും
നീ നല്കിയ സ്നേഹം
ഇപ്പൊ തോരാമാഴയായി
പെയ്തിറങ്ങുന്നതും

ഇനി ഞാനും നീയും
മാത്രമാകുന്നു
നിന്റെ സ്നേഹത്തിന്റെ
തണുത്ത വിരൽ സ്പർശം
എനിക്കുള്ളതല്ല

നിശബ്ദതയെ
എന്താണ് വിളിക്കുക
സങ്കടമെന്നോ
നിസ്സഹായതയെന്നോ
അതോ
നീയെന്നോ ...?

ഏതു സ്വപ്നത്തിലാണാവോ
നിന്നെ കണ്ടുമുട്ടുക...
അന്ന്
നീയെന്നെ പരിചയമില്ലെന്നു പറഞ്ഞ്‌
തിരിഞ്ഞു നടക്കുമോ ......?
ആര്ക്കറിയാം .

കളഞ്ഞു പോയ കവിത

രാത്രിയില്ലെപ്പോഴോ
പതിവില്ലാത്ത ചില ശീലങ്ങൾ
പോലെ
ഉറക്കം കെടുത്തി
പുതിയൊരു കവിത

അനിഷ്ടം തോന്നിയിട്ടും
കാണിക്കാതെ
അടുക്കി പെറുക്കി വെക്കാൻ
തുടങ്ങിയപ്പോഴേക്കും
പാതി മയക്കത്തിൽ നിന്നുണർന്ന
നിന്റെ ശ്വാസ വേഗങ്ങളിൽ
നിശ്ചലമാകുന്നു

ഒഴുകുന്നിടം
മുഴുവൻ തളിർത്തു പന്തലിച്ച്
സ്പര്ശിക്കുന്നിടമെല്ലാം
നിറയെ പൂക്കൾ വിരിയിച്ച്
ഒരു പൂവിൽനിന്നും
മറ്റേ പൂവിലേക്ക്
നീ പരാഗണം തുടങ്ങിയിരിക്കും

ഒടുവില നിന്നിൽ നിന്നും
എന്നിലേക്ക്‌
തിരിചെത്തുമ്പോഴയിരിക്കും
കവിത കളഞ്ഞു പോയെന്ന
കാര്യം അറിയുന്നത്